Aντιγράφουμε από το εξαιρετικό βιβλίο ΄΄Η μάχη των Γιαννιτσών΄΄( εκδόσεων της Λαογραφικής Εταιρείας Γιαννιτσών "Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ") , του συμπολίτη μας φιλόλογου κ. Δημήτρη Χατζηβρέττα:
Το βράδυ ( 19 Oκτωβρίου), όταν ο πολεμικός αγώνας διακόπηκε, έπιασε άγρια καταιγίδα με υπόκρουση κεραυνών, που έφερε κατακλυσμό και καταπόνησε τον στρατό.¨Εκτοτε η βροχή έγινε πιστή ακόλουθος των μαχών μας¨ σημειώνει ένας αξιωματικός....
Οι φαντάροι διανυκτέρευσαν στο ύπαιθρο όπως μπορούσαν, επάνω στο λασπώδες έδαφος. Ήταν ασφαλώς προς τιμήν τους το ότι παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και την εξάντλησή τους, κράτησαν όλοι τις θέσεις τους κατά τη νύχτα, με τα όπλα στραμμένα προς τις τουρκικές γραμμές. Με μεγάλη δυσκολία έγινε φυσικά ο ανεφοδιασμός τους σε πυρομαχικά, όπως και κάποια περισυλλογή των τραυματιών, με φανάρια συνήθως. Όλη τη νύχτα ακούγονταν σπαραχτικές φωνές πόνου ή βοήθειας από λαβωμένους και των δύο παρατάξεων.
Η άλλη μέρα , Σάββατο 20 Οκτωβρίου, ξημέρωσε μουντή και μελαγχολική. Ο αιματηρός αγώνας ξανάρχισε με την ίδια ένταση και με κατά μέτωπο πάλι επίθεση . Ο αιμοχαρής Άρης άλλη μια φορά οργίαζε. Οι Έλληνες που προωθήθηκαν τη νύχτα, επέδειξαν μεγαλύτερη ευψυχία. Το πυροβολικό ξεπέρασε τον εαυτό του στην προσπάθειά του να υποστηρίξει το πεζικό. Αξιωματικοί και στρατιώτες συναγωνίζονταν στο θάρρος και την αυτοθυσία. Κάθε ύψωμα κυριευόταν με αίμα και θυσία. Τότε πολλοί πολεμιστές ¨στη μέθη της μάχης ούτε το αίμα ούτε τον πόνο αισθάνονται¨. Αλλά ¨θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία¨......
by emmybubu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου