Aν ανοίξεις τα μάτια σου

από το ιστολόγιο Αόρατη Γωνιά

Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι η ζωή για τον καθένα είναι αυτό που έχει στο μυαλό του. Αυτό που βλέπει, αυτό που νιώθει, που αντιλαμβάνεται, αυτό στο οποίο συμμετέχει.

Ξεκινώντας μ'αυτή τη βάση, ζωή μπορεί να είναι για κάποιον ένα κουτί, ένα κλουβί, ένα δάσος, ο ουρανός, η θάλασσα, το σύμπαν, κοκ. Τι εννοώ μ'αυτό: πολλές φορές έχω δει ανθρώπους να βιώνουν ακριβώς ίδιες καταστάσεις με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Να σου φέρω δύο ακραία παραδείγματα αληθινά: γονείς που έχασαν το παιδί τους. Άλλοι μίσησαν το Θεό , τους ανθρώπους, τη ζωή και άλλοι Τον αγάπησαν περισσότερο, όπως και τους ανθρώπους και τη ζωή. Το δεύτερο παράδειγμα, μια σοβαρή επαγγελματική αποτυχία (απόλυση): άλλος την αντιμετώπισε με γενναιότητα, υπομονή και οπλίστηκε με κουράγιο και άλλος έπεσε σε κατάθλιψη παραιτούμενος απ΄τη ζωή.

Προσπαθώ να σου δώσω να καταλάβεις ότι ο καθένας μας, διαφορετικός απ'τους άλλους, έχει μια παγιωμένη άποψη της ζωής. Όμως, πιστεύω πως η ζωή είναι ένα μέρος γεμάτο περιπέτεια, όνειρα κι αγάπη. Δε σημαίνει ότι θα χαμογελάμε ασταμάτητα (αυτό δεν είναι ζωή, αλλά υποκρισία!) ούτε ότι θα'μαστε κοινωνία αγγέλων. Όμως, αν ανοίξεις τα μάτια σου θα δεις μια πραγματικότητα διαφορετική απ'αυτή που εγκλωβίζεσαι.

Αν βάλεις λίγο συναίσθημα στη ζωή σου (πόσο όμορφα τα περιγράφει ο γέροντας Πορφύριος), λίγη αγάπη, λίγη δημιουργικότητα και φαντασία, τότε θ'αναπροσαρμόσεις τη ματιά σου και θα συγκλονιστείς. Θ'αρχίσεις να ζεις ξανά και να ελπίζεις ξανά. Θα ονειρεύεσαι ξανά. Κλείνω μ'ένα απόσπασμα του Λέο Μπουσκάλια: 

Υποθέτουμε πως η πραγματικότητα είναι αυτό το κουτί που μας βάλανε μέσα, κι όμως σας βεβαιώνω πως δεν είναι έτσι. Ανοίξτε την πόρτα κάποτε και κοιτάξτε τι υπάρχει έξω. Το όνειρο του σήμερα θα είναι η πραγματικότητα του αύριο. Κι όμως έχουμε ξεχάσει να ονειρευόμαστε.

by antasemer