Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Το Αουσβιτς ξεκινά κάθε φορά που κάποιος κοιτά ένα σφαγείο και σκέφτεται: είναι απλά ζώα!


 Γιατί δεν θέλουμε τα παιδιά μας να επισκεφτούν το Αττικό Πάρκο στα Σπάτα


Ποια επιχείρηση προσπαθεί να πείσει τους μικρούς και μεγάλους φίλους της, ότι είναι εκτός από ψυχαγωγικό και εκπαιδευτικό το θέαμα των άγριων ζώων, που είναι εγκλωβισμένα εφ’ όρου ζωής;
Ποια επιχείρηση προσπαθεί να μας πείσει, ότι τα δελφίνια, αντί να οργώνουν τους ωκεανούς και τις θάλασσες είναι καλύτερα να κάνουν κωλοτούμπες για τα παιδάκια μας;




Ποια επιχείρηση προσπαθεί να παρουσιάσει το άσπρο – μαύρο, αφού επιδιώκει με πάθος να μας πείσει, ότι μια καμηλοπάρδαλη, η οποία ζει εγκλωβισμένη σε μερικά μόνο τετραγωνικά γης στα Σπάτα είναι καλύτερα εκεί από την αχανή αφρικανική σαβάνα, η οποία είναι και το φυσικό της περιβάλλον; Γιατί όλοι οι επιχειρηματίες, που ασχολούνται με τη δημιουργία ζωολογικών κήπων βάζουν άραγε τα έγκλειστα άγρια ζώα να ζευγαρώνουν; Γιατί διαιωνίζουν τον εγκλεισμό; Μα φυσικά γιατί βγάζουν λεφτά από τη στυγνή εκμετάλλευση των ζώων.
Κάποια από τα άγρια ζώα – που βρίσκονται σε αντίστοιχα πάρκα – είναι αλήθεια, ότι δε μπορούν να επιστρέψουν στη φύση, γιατί οι άνθρωποι επί της ουσίας τα χαντάκωσαν και τα κατέστησαν ανίκανα να επανενταχθούν πλήρως εκεί που ανήκουν.
Είναι ζώα, που δεν έμαθαν από τους γονείς τους,
να κυνηγούν, να επιβιώνουν στο φυσικό τους περιβάλλον, επειδή οι άνθρωποι - εκμεταλλευτές τους, τους σκότωσαν, για το δέρμα, τα νύχια, τα δόντια, ή για άλλους λόγους.
Έτσι αυτά τα μικρά, αν δεν καταλήξουν σε κάποιο τσίρκο, ή σε κάποιο σπίτι κάποιου μεγιστάνα, είναι πολύ πιθανό να φτάσουν στις εγκαταστάσεις ενός ζωολογικού πάρκου.
Όμως οι «φιλόζωοι» και συνήθως πολύ «φιλεύσπλαχνοι» επιχειρηματίες, που υπερτονίζουν τον «εκπαιδευτικό χαρακτήρα» των κλουβιών τους όχι μόνο το επιτρέπουν, αλλά συστηματικά επιδιώκουν να γεννιούνται οι απόγονοι των άγριων ζώων, που υπάρχουν δέσμια στις εγκαταστάσεις τους. Επιδιώκουν να γεννιούνται μέσα στα κλουβιά νέα αγρίμια, για να έχουν τα κλουβιά τους περιεχόμενο με φρέσκο αίμα. Άλλωστε ένα μωρό πάντα πουλάει! Ζευγαρώνουν τα έγκλειστα όντα σκόπιμα και δεν αρκούνται στην ευκαιριακή φιλοξενία εκείνων των πλασμάτων, που δεν γίνεται να επιστρέψουν στη φύση!

Για να τα χορταίνουν τα δικά μας μάτια και τα μάτια των παιδιών μας το «θέαμα» της υποταγμένης φύσης, αφού πρώτα έχουμε πληρώσει στην είσοδο του πάρκου το ανάλογο εισιτήριο! Θυμηθείτε, ότι κάθε φορά, που πηγαίνετε το πιτσιρίκι σας στον ζωολογικό κήπο και στο δελφινάριο του μαθαίνετε μέσω αυτών των «εκπαιδευτικών επισκέψεων», ότι έτσι πρέπει να ζουν τα ζώα, μέσα στα κλουβιά!

Φαντάζεστε ανθρώπους στριμωγμένους μέσα σε κλουβιά; Έτσι νιώθουν τα ζώα του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου στα Σπάτα!


Σημαντικό βήμα, που ανοίγει δρόμους και για ακόμη πιο θετικές εξελίξεις η Προσωρινή Διαταγή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που απαγορεύει τη διενέργεια παραστάσεων με τα αιχμάλωτα δελφίνια που κρατούνται στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, μέχρι την οριστική εκδίκαση της υπόθεσης.
 «Φανταστείτε τους εκπροσώπους του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου φυλακισμένοι άδικα και ισοβίως, σε ένα πολύ στενό κελί που θα μοιράζονταν με δέκα άλλους».
 «Φανταστείτε επίσης ότι κάθε ήχος που θα έβγαζαν, θα δημιουργούσε έναν πολλαπλάσιο αντίλαλο και ότι για
να σιτιστούν, θα έπρεπε να κάνουν πρώτα διάφορες γυμναστικές επιδείξεις άσχετες με τη φύση τους. Ξέρουμε
πώς θα αντιδρούσαν; Ζώα, πάντως, με την ευαισθησία των δελφινιών σε τέτοιες συνθήκες, συχνά
ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ.
Από σήμερα τα δελφίνια του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου τουλάχιστον θα σιτίζονται χωρίς πρώτα να τους επιβάλλονται κάθε είδους επιδείξεις. Συνεχίζουμε την προσπάθεια ώστε να τους εξασφαλίσουμε και τα υπόλοιπα».

Αναλυτικότερα   «Προσωρινή Διαταγή εκδόθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, η οποία απαγορεύει, προσωρινά, την λειτουργία Δελφιναρίου.
 Η απόφαση αυτή δίνει σε όλους την απαραίτητη δύναμη και αισιοδοξία για την συνέχιση και τελική επίτευξη του απώτερου στόχου μας, δηλαδή τον τερματισμό της αιχμαλωσίας και εκμετάλλευσης κητοειδών στη χώρα μας αλλά και στην Ε.Ε..
Ως γνωστό, τα δελφινάρια δεν μπορούν να προσφέρουν το χώρο, τα κοινωνικά δίκτυα και τις φυσικές συνθήκες που είναι απαραίτητα για τα δελφίνια και τα άλλα θαλάσσια ζώα, με αποτέλεσμα αυτά να υποφέρουν, να εξαντλούνται από τις συνθήκες αιχμαλωσίας και να πεθαίνουν πρόωρα.
Αντίθετα με τους ισχυρισμούς ότι οι ζωολογικοί κήποι και τα δελφινάρια μπορεί να επιφέρουν κάποιο αποτέλεσμα στην προστασία των δελφινιών και άλλων ζώων καθώς και των βιοτόπων τους, πλήθος αποδεικτικών στοιχείων αποδεικνύει τη ζημία που επιφέρει στα δελφίνια η αιχμαλωσία.

Έρευνες σχετικά με τα ποσοστά θνησιμότητας και την αφύσικη συμπεριφορά των αιχμάλωτων δελφινιών, αποδεικνύουν ότι η αιχμαλωσία είναι καταστροφική για αυτά τα εξαιρετικά ευφυή ζώα, τα οποία στη φύση διαβιούν μία έντονα κοινωνική ζωή με συνεχή ερεθίσματα και άπλετο χώρο.

Ακόμη και στις μεγαλύτερες και πολύ καλά οργανωμένες εγκαταστάσεις με τις αυστηρότερες προδιαγραφές, τα δελφίνια υποφέρουν από αυξημένα επίπεδα ορμονών που σχετίζονται με το στρες. Οι ορμόνες αυτές επηρεάζουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα, και εμφανίζουν συμπεριφορές χαρακτηριστικές των αιχμάλωτων ζώων και των ψυχικά διαταραγμένων ατόμων, αναπτύσσοντας συχνά επιθετική συμπεριφορά.
Η αιχμαλωσία ζώων έχει τις ρίζες της στους αρχαίους χρόνους, και είχε λάβει διάφορες μορφές, όπως τα περιοδεύοντα θηριοτροφεία που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα. Ήταν οι πρόδρομοι των σύγχρονων τσίρκων, τα οποία συνήθως συμπεριλάμβαναν όχι μόνο την έκθεση ζώων, αλλά και πρωτόγονων ανθρώπινων φυλών, καθώς και εκθέσεις ανθρώπων με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (Freakshows).
Σήμερα πλέον, οι ζωολογικοί κήποι έχουν πάψει να εκθέτουν μέλη του δικού μας είδους σε κλουβιά, αλλά συνεχίζεται η σύλληψη άλλων ζώων, η φυλάκισή τους, ο "εγκλιματισμός" τους και η χρήση τους για λόγους ψυχαγωγίας ή απλώς για την ικανοποίηση της ανθρώπινης περιέργειας.
Καθώς το κοινό ευαισθητοποιείται όλο και περισσότερο για τη φύση και τα ζώα, οι ζωολογικοί κήποι και τα θαλάσσια πάρκα έχουν προσαρμοστεί στις εξελίξεις και στις σύγχρονες απαιτήσεις, προβάλλοντας ως νέο ρόλο τους να αποτελούν παράγοντες για τη διατήρηση των ειδών και την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, δικαιολογώντας με αυτό τον τρόπο την εκμετάλλευση των ζώων και παρουσιάζοντας την αιχμαλωσία ως αναγκαία για την διατήρηση της άγριας ζωής.

Οι ισχυρισμοί αυτοί στερούνται επιστημονικής εγκυρότητας καθώς η πλειοψηφία των ζώων σε αιχμαλωσία που χρησιμοποιούνται σε τέτοιου είδους παραστάσεις, προσφέρουν ως επί το πλείστον μόνο διασκέδαση στους θεατές και ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με την καταγωγή, τη βιολογία και τη διατήρηση και προστασία των ζώων στη φύση. Επιπλέον,  δημιουργούν μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας για  την επιβίωση και την ευημερία της άγριας ζωής, ενώ η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι αν πιστέψουμε τους ισχυρισμούς των ζωολογικών κήπων και συνεχίσουμε να προσποιούμαστε ότι παρακολουθώντας τα ζώα σε αφύσικες συνθήκες που δημιούργησαν οι άνθρωποι, έγκλειστα σε κλουβιά και πισίνες, θα τα σώσουμε, τότε σιωπηρά παραδεχόμαστε ότι το φυσικό περιβάλλον των ζώων, οι φυσικοι βιότοποι είναι άνευ σημασίας.Μάλιστα είναι πολύ πιθανόν να καθησυχαστούν οι πολίτες αντί να αφυπνιστούν για να  αντιμετωπίσουν τους επικείμενους κινδύνους που απειλούν τη φύση και τα ζώα. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ότι πρέπει να περιορίζουμε τα ζώα σε κλουβιά και πισίνες ώστε να γίνει κατανοητό πόσο σημαντικό είναι να φροντίσουμε για την διατήρηση των φυσικών οικοτόπων τους.

Αντί να παρέχουν εκπαίδευση, οι ζωολογικοί κήποι και τα θαλάσσια πάρκα διδάσκουν το κοινό ότι είναι αποδεκτό να κρατάμε άγρια ζώα σε αιχμαλωσία για τη δική μας διασκέδαση και ότι έχουμε το δικαίωμα να βλέπουμε ένα ζώο όπου, όταν και όπως εμείς θέλουμε, καλλιεργώντας με αυτό τον τρόπο μία κουλτούρα δουλείας και καταπίεσης για τα ζώα. 


Το Αουσβιτς ξεκινά κάθε φορά που κάποιος κοιτά ένα σφαγείο και σκέφτεται:
είναι απλά ζώα!

έλεγε ο Γερμανός κοινωνιολόγος, φιλόσοφος και μουσικολόγος, Τέοντορ Αντόρνο, και όπως φαίνεται βρίσκει σύμφωνους εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη που διαδηλώνουν γι' αυτά τα συναισθανόμενα όντα, που δεν είναι απλά ζώα, αλλά υποφέρουν, λυπούνται και χαίρονται, όπως εμείς. Τα ζώα εκτρέφονται και σφάζονται για το κρέας, το γάλα, τα αβγά, τα δέρματα και το μετάξι τους. Αλιεύονται για ανθρώπινη κατανάλωση. Χρησιμοποιούνται σε επιστημονικά πειράματα. Θηρεύονται για διασκέδαση. Φυλακίζονται για ολόκληρη τη ζωή τους σε ζωολογικούς κήπους και δελφινάρια. Εκπαιδεύονται για να τα εκμεταλλευτούν στο τσίρκο, σκοτώνονται για θεάματα όπως οι ταυρομαχίες κ.ά., η καταδυνάστευση των ζώων, όπως και αυτή των ανθρώπων, δεν είναι θέμα προσωπικής επιλογής, αλλά μια αδικία που πρέπει να καταπολεμηθεί.
(από www.enet.gr)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...